Opis zwierzęcia

Bernikla białolica (Branta leucopsis) to fascynujący przedstawiciel rodziny kaczkowatych, którego wyjątkowy wygląd i zachowania przyrodnicze wzbudzają zainteresowanie nie tylko wśród ornitologów, ale również wśród amatorów obserwacji ptaków. To średniej wielkości ptak, którego długość ciała wynosi od 58 do 70 cm, a rozpiętość skrzydeł oscyluje w granicach 120-142 cm. Charakteryzuje się stosunkowo krótkim, ale silnym ciałem, które umożliwia mu zarówno efektywne pływanie, jak i długotrwałe loty na znaczne odległości.

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech bernikli białolicej jest jej wygląd. Ptak ten posiada czarne głowę, szyję, dziób oraz nogi, co w połączeniu z białą twarzą, tworzy kontrastowy i rozpoznawalny wzór. Pierś i brzuch są w kolorze szarym z delikatnymi, poprzecznymi paskami, co dodaje im elegancji. Grzbiet jest ciemniejszy, bardziej brązowy, co doskonale komponuje się z resztą upierzenia.

Bernikla białolica jest gatunkiem wędrownym. Latem gnieździ się na wyspach i wybrzeżach Oceanu Arktycznego, w tym na Grenlandii, Spitsbergenie oraz w północnej Kanadzie. Zimę spędza znacznie na południe od swoich lęgowisk, głównie na wybrzeżach Morza Północnego, w tym w Wielkiej Brytanii, Holandii, a także na terenach Polski. Podczas migracji te ptaki tworzą duże, głośne stada, co jest spektakularnym widokiem dla obserwatorów.

Bernikle białolice żywią się głównie roślinnością wodną oraz trawami, które zbierają, pasąc się na lądzie. Ich dieta jest zatem w dużej mierze roślinna, co sprawia, że często można je spotkać na polach uprawnych, gdzie w poszukiwaniu pożywienia mogą wyrządzać szkody w uprawach.

Okres lęgowy dla bernikli białolicej rozpoczyna się wiosną, po przybyciu na tereny lęgowe. Gniazdo umieszczone jest na ziemi, zazwyczaj w osłoniętym miejscu, a wyściółkę stanowi roślinność oraz pierze samicy. W zniesieniu znajduje się zazwyczaj od 3 do 5 jaj, które są wysiadywane przez około 24-25 dni. Młode szybko opuszczają gniazdo i podążają za rodzicami, którzy uczą je, jak zdobywać pokarm.

Bernikla białolica jest ptakiem społecznym, żyjącym w dużych grupach, co ma znaczący wpływ na jej zachowania i strategie przetrwania. Ich komunikacja opiera się na szerokim wachlarzu dźwięków, od miękkich kwilenia po głośne, radosne okrzyki, które są ważnym elementem ich życia społecznego.

Ochrona i zachowanie siedlisk bernikli białolicej są kluczowe dla jej przetrwania, zwłaszcza w obliczu zmian klimatu i niszczenia naturalnych terenów lęgowych. Dzięki międzynarodowym wysiłkom na rzecz ochrony środowiska i ptaków wędrownych, populacja bernikli białolicej jest obecnie stabilna, choć wciąż wymaga monitorowania i ochrony.