Opis zwierzęcia

Ohar, znany również pod nazwą łacińską Tadorna tadorna, to średniej wielkości ptak wodny należący do rodziny kaczkowatych. Charakteryzuje się wyjątkowym i łatwo rozpoznawalnym ubarwieniem, co czyni go jednym z najbardziej malowniczych przedstawicieli swojej rodziny w Europie. Występuje w strefie umiarkowanej Europy i Azji, a także w północno-zachodniej Afryce. Ohar preferuje środowiska przybrzeżne, takie jak ujścia rzek, laguny, słone bagna oraz piaszczyste i kamieniste wybrzeża.
Wygląd: Ohar wyróżnia się kontrastowym ubarwieniem. Samce posiadają biały kolor z czarnym pasem biegnącym wzdłuż grzbietu i przez skrzydła, a także z wyraźnym, kasztanowym paskiem na piersi. Głowa jest zielonkawo-czarna z białym plamkowaniem, co dodaje im elegancji. Samice są nieco bardziej stonowane kolorystycznie, głównie w odcieniach brązu, ale zachowują charakterystyczny, kasztanowy pas na piersi. Obydwie płci mają długie, różowe nogi i stosunkowo duży, różowy dziób z czarnym zakończeniem, co nadaje im niepowtarzalny wygląd.
Rozmiary: Długość ciała oharów waha się od 58 do 67 cm, a rozpiętość skrzydeł może osiągnąć od 110 do 133 cm. Ptaki te ważą zazwyczaj od 0,9 do 1,6 kg, z niewielkimi różnicami między płciami.
Zachowanie: Ohary są ptakami towarzyskimi, często tworzącymi duże, hałaśliwe stada, zwłaszcza poza sezonem lęgowym. W trakcie sezonu lęgowego stają się terytorialne. Są doskonałymi pływakami i nurkami, zdolnymi do poszukiwania pożywienia zarówno na powierzchni wody, jak i pod nią. Ich dieta składa się głównie z małży, ślimaków, różnych małych skorupiaków oraz roślin wodnych.
Rozród: Sezon lęgowy oharów rozpoczyna się wiosną. Gniazda zakładają w wydrążonych dziuplach drzew, starych budynkach lub specjalnie przygotowanych skrzynkach lęgowych. Samica składa od 6 do 12 jaj, które następnie wysiaduje przez około 30 dni. Samiec w tym czasie stoi na straży w pobliżu gniazda. Młode są zagniazdownikami, co oznacza, że opuszczają gniazdo krótko po wykluciu, ale pozostają pod opieką rodziców, którzy uczą je zdobywania pokarmu.
Ochrona i zagrożenia: Ohar nie jest obecnie uznawany za gatunek zagrożony. Jednak, podobnie jak wiele innych gatunków ptaków wodnych, jest narażony na utratę i degradację siedlisk z powodu działalności człowieka, zanieczyszczenia środowiska oraz zmian klimatu. Ochrona jego naturalnych siedlisk, w tym terenów mokradłowych i przybrzeżnych, jest kluczowa dla zachowania stabilnych populacji tego pięknego ptaka.
Podsumowując, ohary są fascynującymi i wizualnie ujmującymi ptakami, które wzbogacają bioróżnorodność przybrzeżnych ekosystemów. Ich charakterystyczne ubarwienie, zachowania społeczne i zdolności adaptacyjne czynią je interesującym obiektem obserwacji dla miłośników ptaków i naukowców. Ochrona ich siedlisk jest niezbędna dla zapewnienia, że przyszłe pokolenia również będą mogły cieszyć się ich obecnością w naturalnym środowisku.