Opis zwierzęcia

Nur białodzioby (Gavia adamsii), znany również jako nur żółtodzioby, jest jednym z największych przedstawicieli rodziny nurów. Charakteryzuje się imponującą wielkością, osiągając długość ciała do 80 cm i rozpiętość skrzydeł dochodzącą do 150 cm. Jego masa ciała może wynosić nawet 6 kg, co czyni go największym z nurów. Ten majestatyczny ptak wodny wyróżnia się przede wszystkim swoim białym dziobem, który jest długi, mocny i lekko zakrzywiony ku dołowi, co jest charakterystycznym elementem wyglądu tego gatunku.

Upierzenie nura białodziobego w sezonie lęgowym prezentuje się wyjątkowo elegancko. Górne części ciała mają ciemnoszary lub czarny kolor z metalicznym połyskiem, natomiast dolne partie, w tym brzuch i podbródek, są białe. Charakterystyczne są także białe plamy na grzbiecie i szyi, które dodatkowo podkreślają jego wygląd. Poza sezonem lęgowym upierzenie ptaka staje się bardziej jednolite, z dominującymi szarymi i białymi tonami, co pozwala mu lepiej wtopić się w środowisko.

Nur białodzioby jest ptakiem wędrownym, który lato spędza na arktycznych i subarktycznych wodach północnej Kanady, Grenlandii, północnej Rosji oraz na wyspach arktycznych. Zimę natomiast spędza na morzach umiarkowanych i subpolarnych, często na otwartych wodach, daleko od lądu. Jego dieta składa się głównie z ryb, które łowi nurkując pod wodę. Ptak ten jest zdolny do zanurzania się na głębokość do 60 metrów w poszukiwaniu pokarmu.

Nur białodzioby jest znany ze swojego spektakularnego zachowania podczas okresu godowego, które obejmuje złożone rytuały zalotne, w tym dynamiczne pościgi, efektowne nurkowania i głośne nawoływania. Jego głos jest donośny i melodyjny, a różnorodne odgłosy, które wydaje, służą komunikacji między osobnikami, szczególnie w trakcie sezonu lęgowego.

Gniazdo nura białodziobego zazwyczaj znajduje się w pobliżu brzegu słodkowodnych zbiorników na tundrze lub w tajdze. Jest to prosta konstrukcja z roślinności, w której samica składa zazwyczaj dwa jaja. Oboje rodzice biorą aktywny udział w wysiadywaniu jaj i opiece nad pisklętami, które są zdolne do pływania i nurkowania krótko po wykluciu.

Nur białodzioby jest gatunkiem, który aktualnie nie jest uznawany za zagrożony, choć zmiany klimatyczne i zanieczyszczenie środowiska stanowią potencjalne zagrożenia dla jego siedlisk. Ochrona jego naturalnego środowiska jest kluczowa dla zachowania tego niezwykłego gatunku ptaka wodnego.