Wagi i miary

Dane biologiczne

Opis zwierzęcia

Nur rdzawoszyi (Gavia stellata), znany również jako nur mały, jest jednym z najmniejszych przedstawicieli rodziny nurów. Charakterystyczny dla chłodnych wód północnej części globu, ten ptak wodny jest ceniony za swój niepowtarzalny wygląd i unikalne zachowania. Jest to gatunek wędrowny, którego obszar występowania rozciąga się od chłodnych regionów północnej Europy, Azji i Ameryki Północnej po zimowe wody przybrzeżne, w tym Morze Śródziemne, Morze Czarne, północny Atlantyk i Pacyfik.

Nur rdzawoszyi wyróżnia się smukłą sylwetką i stosunkowo małymi rozmiarami, osiągając długość ciała około 55-67 cm i rozpiętość skrzydeł 91-110 cm. W okresie lęgowym dorosłe osobniki prezentują się wyjątkowo efektownie z charakterystycznym, kontrastującym upierzeniem. Ich głowa i szyja mają piękny, rdzawoczerwony kolor, od którego pochodzi nazwa gatunku. Czarna kreska biegnąca od oka do tyłu szyi dodaje im wyrazistości. Wierzch ciała jest ciemny, prawie czarny z białymi plamkami i kreskami, co przypomina nocne niebo usiane gwiazdami. Brzuch i spód ciała pozostają białe, co stanowi kontrast z ciemniejszymi partiami. W szacie spoczynkowej, poza sezonem lęgowym, nur rdzawoszyi przybiera bardziej stonowaną kolorystykę, głównie szarości i bieli, z mniej wyrazistymi detalami.

Jedną z charakterystycznych cech nura rdzawoszyjego jest jego zachowanie podczas pływania. Ptak ten pływa z wdziękiem, często zanurzając się pod wodę w poszukiwaniu pożywienia, które stanowią głównie małe ryby, skorupiaki i owady wodne. Nur rdzawoszyi jest doskonałym nurkiem, potrafiącym zanurkować na głębokość do 60 metrów, choć zazwyczaj poluje na mniejszych głębokościach.

Gniazdo nurów rdzawoszyich zlokalizowane jest blisko wody, na brzegu jezior lub wolno płynących rzek. Samica składa zazwyczaj dwa jaja, które są inkubowane przez obydwoje rodziców przez około 24-29 dni. Młode są w pełni opierzone po około 6 tygodniach, ale pozostają z rodzicami, ucząc się umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia.

Głos nura rdzawoszyjego to kolejna unikalna cecha tego gatunku. Ich pieśń jest dźwięczna i melodyjna, często słyszana w spokojne letnie wieczory nad wodą. Zalicza się do nich różnorodne odgłosy, od miękkich kwilenia po głośne i donośne "krzyki", które służą komunikacji między osobnikami, zwłaszcza w okresie godowym.

Nur rdzawoszyi, choć nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem, stoi przed szeregiem wyzwań, w tym utratą naturalnych siedlisk, zanieczyszczeniem wód, w których żyje, oraz zagrożeniami związanymi z działalnością ludzką, takimi jak sieci rybackie, w których może się zaplątać. Ochrona jego środowiska naturalnego jest kluczowa dla zachowania tego niezwykłego gatunku dla przyszłych pokoleń.