Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Modraczek zwyczajny (Tarsiger cyanurus), znany również jako modraczek syberyjski, to niewielki, barwny ptak należący do rodziny muchołówkowatych. Jest to gatunek wędrowny, który swoje lęgi odbywa głównie na Syberii oraz w północnych regionach Mongolii i Chin, zaś na zimę przemieszcza się do południowej Azji, docierając aż do Indii, południowych Chin i Półwyspu Indochińskiego.
Ptak ten osiąga długość ciała około 13-15 cm, z czego znaczną część stanowi długi, smukły ogon. Charakteryzuje się wyrazistym, kontrastowym upierzeniem. Samce w okresie godowym mają intensywnie niebieskie boki głowy, gardło oraz boki ciała, co stanowi o ich niezwykłej urodzie i jest jedną z cech wyróżniających ten gatunek. Grzbiet mają brązowy lub oliwkowozielony, co doskonale komponuje się z otoczeniem leśnym, stanowiącym ich naturalne środowisko życia. Samice i młode ptaki są ubarwione skromniej, głównie w odcieniach brązu i oliwki, z mniejszą ilością niebieskiego.
Modraczek zwyczajny prowadzi osiadły tryb życia w gęstych lasach iglastych i mieszanych, preferując tereny górzyste i pagórkowate. Jego dieta składa się głównie z owadów i innych małych bezkręgowców, które zdobywa, zręcznie przeszukując liście i gałęzie w poszukiwaniu pokarmu. Ptak ten jest również znany ze swojego melodyjnego i głośnego śpiewu, którym samce przyciągają samice oraz odstraszają rywali.
Okres lęgowy modraczka zwyczajnego przypada na wiosnę i wczesne lato. Gniazdo, zwykle ukryte wśród gęstej roślinności lub w niewielkich zagłębieniach terenu, jest starannie wyplecione z traw, mchów i innych roślinnych materiałów. Samica składa od 4 do 6 jaj, które następnie wysiaduje przez około dwa tygodnie. Młode ptaki są karmione przez obydwoje rodziców i opuszczają gniazdo po około 2-3 tygodniach, choć przez pewien czas pozostają jeszcze pod ich opieką.
Mimo że modraczek zwyczajny nie jest obecnie uznawany za gatunek zagrożony, to jednak zmiany w środowisku naturalnym, takie jak wylesianie i degradacja siedlisk, mogą wpływać na jego populację. Ochrona naturalnych habitów jest zatem kluczowa dla zachowania tego i wielu innych gatunków ptaków wędrownych.