Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Trzmiel łąkowy (Bombus pratorum) jest fascynującym owadem należącym do rodziny pszczół (Apidae), które odgrywają kluczową rolę w ekosystemach na całym świecie dzięki swojej działalności zapylającej. Jest to gatunek powszechnie występujący na łąkach, w ogrodach, parkach oraz różnorodnych środowiskach naturalnych, gdzie roślinność zapewnia obfite źródła pokarmu. Trzmiel łąkowy jest łatwo rozpoznawalny dzięki charakterystycznemu ubarwieniu i puszystemu ciału.

Wygląd tego owada jest typowy dla trzmieli, z krępym, mocno owłosionym ciałem, które pomaga mu w termoregulacji podczas chłodniejszych dni. Ubarwienie jest bardzo charakterystyczne: głównie czarne z jednym lub dwoma żółtymi pasami na tułowiu i charakterystycznym czerwonym, pomarańczowym lub żółtym pasem na końcu odwłoka, co odróżnia go od innych gatunków trzmieli. Samce i robotnice mogą różnić się nieco wyglądem, co jest typowe dla wielu gatunków pszczół.

Trzmiel łąkowy jest gatunkiem eusocjalnym, co oznacza, że żyje w dobrze zorganizowanych społecznościach składających się z królowej, robotnic i samców. Królowa, która jest największa, zakłada nowe gniazdo wiosną, po przejściu przez okres hibernacji. Gniazda zwykle znajdują się pod ziemią, w opuszczonych norach gryzoni lub w gęstej roślinności, gdzie królowa składa jaja, które następnie wykluwają się w robotnice. Te ostatnie przejmują obowiązki dotyczące zbierania pokarmu i opieki nad następnymi pokoleniami larw.

Dietę trzmiela łąkowego stanowią nektar i pyłek, który zbierają z różnorodnych kwiatów. Ich aktywność zapylająca jest niezwykle ważna dla roślin, w tym wielu upraw, przyczyniając się do zwiększenia plonów i zachowania bioróżnorodności. Trzmiel łąkowy, podobnie jak inne trzmiele, jest zdolny do tzw. buzz pollination (wibracyjnego zapylania), techniki, która pozwala na uwolnienie pyłku z niektórych typów kwiatów, niedostępnych dla innych zapylaczy.

Choć trzmiel łąkowy jest jeszcze stosunkowo pospolity, to, podobnie jak inne gatunki trzmieli, stoi przed szeregiem wyzwań związanych z utratą siedlisk, stosowaniem pestycydów i zmianami klimatu. Ochrona ich naturalnego środowiska, ograniczenie stosowania pestycydów oraz promowanie różnorodności roślinnej w ogrodach i na terenach zielonych są kluczowe dla zachowania tych nieocenionych zapylaczy.

Podsumowując, trzmiel łąkowy jest nie tylko fascynującym gatunkiem ze względu na swoje unikalne cechy i zachowania, ale także niezastąpionym elementem ekosystemów, odgrywającym kluczową rolę w procesach zapylania. Jego obecność w środowisku jest wyrazem zdrowia i równowagi ekologicznej, co czyni go ważnym gatunkiem zarówno z punktu widzenia bioróżnorodności, jak i rolnictwa.