Wagi i miary

Dane biologiczne

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Makak królewski, znany również jako makak rezus (Macaca mulatta), jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i szeroko rozpowszechnionych małp w Azji. Zamieszkuje różnorodne siedliska - od gorących, suchych pustyń, przez tereny rolnicze, po gęste lasy i obszary górskie, sięgając nawet wysokości 2500 metrów nad poziomem morza. Ta niezwykła zdolność adaptacji pozwala mu przetrwać w wielu różnych warunkach klimatycznych i środowiskowych.

Makak królewski posiada stosunkowo krępe ciało pokryte futrem o barwie, która może wahać się od złotożółtej do brązowej, zwykle z jaśniejszym odcieniem na brzuchu. Jego twarz jest pozbawiona włosów, co w połączeniu z wyrazistymi, ciemnymi oczami nadaje mu charakterystyczny wygląd. Dorosłe samce są zazwyczaj większe od samic i mogą osiągać wagę do 25 kg, podczas gdy samice zwykle ważą około 12 kg. Jedną z charakterystycznych cech tych małp jest długi, chwytny ogon, który może osiągać długość równą lub nawet przewyższającą długość ich ciała.

Makak królewski ma bardzo zróżnicowaną dietę, która obejmuje zarówno rośliny, jak i drobne zwierzęta. Zjada owoce, liście, nasiona, korzenie, ale również owady i małe kręgowce. Ta wszechstronność w diecie jest kluczowa dla jego przetrwania w różnorodnych środowiskach.

Te małpy są bardzo społeczne i żyją w złożonych, hierarchicznych grupach, które mogą liczyć od kilkunastu do ponad dwustu osobników. W ramach tych grup, relacje między poszczególnymi członkami są złożone i opierają się na dominacji, przywiązaniu i współpracy. Komunikacja między makakami królewskimi obejmuje szeroki zakres sygnałów wizualnych, akustycznych i dotykowych.

Makak królewski odegrał kluczową rolę w badaniach biomedycznych, zwłaszcza w kontekście badań nad szczepionkami i chorobami takimi jak HIV/AIDS. Jego genetyczne podobieństwo do ludzi czyni go cennym modelm w medycynie eksperymentalnej, choć rodzi to również kontrowersje etyczne dotyczące dobrostanu zwierząt.

Chociaż makak królewski jest klasyfikowany jako gatunek o mniejszym ryzyku (LC) przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN), nadal stoi przed wyzwaniami związanymi z utratą siedlisk, konfliktami z ludźmi i polowaniami. Ochrona jego naturalnego środowiska oraz zrozumienie potrzeb i zachowań tego fascynującego zwierzęcia są kluczowe dla zapewnienia jego przetrwania w dzikiej przyrodzie.