Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Małpożer, znany również jako orzeł filipiński lub orzeł małpożer (Pithecophaga jefferyi), to jeden z największych i najbardziej majestatycznych ptaków drapieżnych na świecie, endemit występujący wyłącznie na Filipinach. Jego nazwa naukowa, Pithecophaga jefferyi, pochodzi od greckich słów „pithekos”, oznaczającego małpę, i „phagein”, oznaczającego jeść, co odnosi się do jednego z jego głównych źródeł pożywienia. Ptak ten został nazwany na cześć Jefferya Whiteheada, który jest jednym z pierwszych, którzy dostarczyli okazy tego gatunku do Europy.

Małpożer osiąga długość ciała do około 1 metra, a rozpiętość jego skrzydeł może wynosić do 2,2 metra. Samice są zazwyczaj większe niż samce, co jest typowym zjawiskiem wśród ptaków drapieżnych. Jego upierzenie jest głównie brązowe i kremowe, z charakterystyczną białą kryzą na potylicy. Potężny dziób i duże, ostre szpony to narzędzia, które umożliwiają mu polowanie na duże ofiary, takie jak małpy, wiewiórki, nietoperze, a nawet małe jelenie.

Orzeł filipiński prowadzi osiadły tryb życia w gęstych, tropikalnych lasach deszczowych, od nizin po górskie regiony. W tych trudno dostępnych środowiskach stworzył unikalne nisze ekologiczne, polując w koronach drzew, gdzie jego głównym pożywieniem są duże kręgowce. Małpożer jest uznawany za gatunek monogamiczny, tworzący pary na całe życie. Jego zachowania godowe i wychowawcze są złożone i obejmują wspólne budowanie gniazda, które może być używane przez wiele lat.

Niestety, Małpożer jest klasyfikowany jako gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN). Główne zagrożenia dla jego populacji to utrata i degradacja siedlisk spowodowana wylesianiem, polowania oraz nielegalny handel. Ponadto, wysoki stopień specjalizacji ekologicznej i niska stopa reprodukcyjna (samica zazwyczaj składa tylko jedno jajo co dwa lata) sprawiają, że odbudowa populacji jest wyjątkowo trudna.

Rząd Filipin oraz liczne organizacje międzynarodowe podjęły działania na rzecz ochrony tego niezwykłego ptaka, w tym ustanowienie rezerwatów przyrody, prowadzenie programów hodowlanych w niewoli oraz edukację lokalnych społeczności na temat znaczenia zachowania tego gatunku dla bioróżnorodności i dziedzictwa naturalnego. Mimo tych wysiłków, przyszłość Małpożera nadal jest niepewna, a jego przetrwanie zależy od dalszych działań ochronnych i świadomości ekologicznej na całym świecie.