Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Kotogekon indochiński, znany naukowo jako Aeluroscalabotes felinus, jest fascynującym przedstawicielem rodziny gekonowatych. Jego nazwa zwyczajowa wywodzi się z charakterystycznego, kociego sposobu poruszania się oraz z wyglądu, przypominającego nieco kota. Zwierzę to zamieszkuje przede wszystkim lasy deszczowe Południowo-Wschodniej Azji, w tym Malezję, Tajlandię oraz Indonezję. Preferuje gęste, wilgotne środowiska, które zapewniają mu odpowiednie warunki do życia, takie jak obfitość schronień i bogactwo pożywienia.
Kotogekon indochiński osiąga stosunkowo niewielkie rozmiary. Jego ciało, nie licząc ogona, może mieć długość od 7 do 10 cm, co czyni go średniej wielkości przedstawicielem gekonów. Charakterystyczną cechą jego wyglądu jest gładka, miękka skóra o barwie od jasnobrązowej do ciemnobrązowej, często z ciemniejszymi plamami lub paskami, które doskonale kamuflują go w naturalnym środowisku. Oczy kotogekona są duże, z pionowymi źrenicami, co jest typowe dla wielu nocnych gatunków gekonów. Te olśniewające oczy nie tylko nadają mu wyjątkowy wygląd, ale także są doskonale przystosowane do widzenia w słabym świetle.
Jedną z najbardziej charakterystycznych cech Aeluroscalabotes felinus jest jego sposób poruszania się. Zwierzę to, w przeciwieństwie do większości gekonów, nie wspina się na pionowe powierzchnie, takie jak ściany czy drzewa. Zamiast tego preferuje życie na ziemi lub wśród niskiej roślinności, gdzie porusza się z gracją i zwinnością przypominającą kota. Jego ruchy są płynne i skradne, co pomaga mu w polowaniu na zdobycz oraz w unikaniu drapieżników.
Kotogekon indochiński jest zwierzęciem nocnym. Dzień spędza ukryty w szczelinach skalnych, pod korą drzew lub w innych schronieniach, aby chronić się przed drapieżnikami i ekstremalnymi warunkami środowiskowymi. W nocy wyrusza na poszukiwanie pokarmu, który stanowią głównie różne owady i ich larwy. Jego dieta jest zatem typowa dla owadożernych gatunków gekonów.
Rozmnażanie tego gatunku również odbywa się w specyficzny sposób. Samica składa jaja w bezpiecznych, ukrytych miejscach, często pod korą drzew lub w innych trudno dostępnych miejscach. Jaja są inkubowane przez okres kilku miesięcy, po czym wykluwają się młode, które są miniaturami dorosłych osobników i od samego początku są zdolne do samodzielnego życia.
Kotogekon indochiński, mimo swojej niewielkiej wielkości i skrytego trybu życia, jest gatunkiem, który fascynuje herpetologów i miłośników zwierząt. Jego unikatowe cechy i adaptacje do życia w tropikalnym lesie czynią go interesującym obiektem badań oraz popularnym, choć wymagającym, zwierzęciem domowym wśród entuzjastów terrarystyki. Ochrona jego naturalnego środowiska jest kluczowa dla zachowania tego niezwykłego gatunku na naszej planecie.