Opis zwierzęcia
Gęś mała (Anser erythropus) to niewielki przedstawiciel rodziny kaczkowatych, zamieszkujący tereny Eurazji. Jest to ptak wędrowny, którego zasięg występowania obejmuje zarówno obszary północnej Europy i Azji, jak i tereny położone znacznie na południe, gdzie spędza zimę.
Wyróżnia się stosunkowo skromnym ubarwieniem, dominuje u niej szarość przełamana białymi i czarnymi elementami. Głowa oraz szyja są szare z delikatnymi, ciemniejszymi paskami. Na ciele przeważa szary kolor z jaśniejszymi i ciemniejszymi odcieniami. Charakterystyczną cechą, która pozwala odróżnić gęś małą od innych gęsi, jest czerwona plama na czole, tuż nad dziobem, choć nie jest ona zawsze łatwo zauważalna z daleka. Dziób i nogi są ciemne, co stanowi dodatkowy element identyfikacyjny.
Gęś mała preferuje otwarte przestrzenie takie jak tundra, mokradła czy wilgotne łąki, gdzie ma dostęp do wody. W trakcie migracji i na zimowiskach może być spotykana na polach uprawnych, gdzie żeruje na pozostałościach roślin. Jej dieta składa się głównie z traw, nasion, a czasami także małych bezkręgowców, co sprawia, że jest uważana za roślinożernego ptaka.
Okres lęgowy gęsi małej przypada na wiosnę i wczesne lato. Gniazdo umieszczane jest na ziemi, w dobrze ukrytym miejscu, często na niewielkich wyspach lub wśród gęstej roślinności. Samica składa od 3 do 6 jaj, które następnie wysiaduje przez około trzy tygodnie. Młode są zagniazdownikami, co oznacza, że opuszczają gniazdo niedługo po wykluciu, lecz przez długi czas pozostają pod opieką rodziców, którzy uczą je, jak zdobywać pożywienie.
Gęś mała jest gatunkiem, na który negatywnie wpływa działalność człowieka, zwłaszcza utrata naturalnych siedlisk przez osuszanie mokradeł, zmiany w rolnictwie oraz polowania. Mimo to, dzięki różnorodnym programom ochrony i monitoringu, populacja gęsi małej w niektórych obszarach pozostaje stabilna lub nawet wzrasta. Gatunek ten jest objęty ochroną międzynarodową, co podkreśla jego znaczenie dla bioróżnorodności i potrzebę ochrony jego naturalnego środowiska życia.