Opis zwierzęcia

Biegus mały (Calidris temminckii) to niewielki ptak wędrowny należący do rodziny bekasowatych. Wyróżnia się smukłą budową ciała i stosunkowo długimi nogami, które pozwalają mu z gracją poruszać się po płytkich wodach w poszukiwaniu pokarmu. Jego pióra mają zazwyczaj barwy mieszające się z otoczeniem – od odcieni brązu i beżu po szarości, co stanowi doskonałe kamuflaż w jego naturalnym środowisku.
Biegus mały jest ptakiem o zasięgu cyrkumpolarnym, co oznacza, że jego obszary lęgowe rozciągają się w strefie subarktycznej wokół całej kuli ziemskiej. W Polsce pojawia się głównie podczas przelotów wiosennych i jesiennych, kiedy to zatrzymuje się na bagnach, mokradłach oraz przybrzeżnych płytkich wodach, aby odpocząć i uzupełnić zapasy energii.
Cechą charakterystyczną biegusa małego jest jego długi, prosty dziób, który jest nieco krótszy niż u innych przedstawicieli rodziny. Dziób ten jest niezwykle przydatny podczas żerowania, gdyż ptak używa go do sondowania miękkiego mułu w poszukiwaniu małych bezkręgowców, które stanowią główny element jego diety. Biegus mały potrafi również łapać owady w locie, co świadczy o jego zręczności i szybkości reakcji.
Podczas okresu godowego samce biegusa małego prezentują fascynujące zachowania godowe, w tym dynamiczne loty i specyficzne odgłosy, mające na celu przyciągnięcie uwagi samic. Po zakończeniu sezonu lęgowego, który odbywa się na obszarach tundry i nizinnych łąk subarktycznych, ptaki te wyruszają w długą podróż do miejsc zimowania, które znajdują się głównie w Afryce Subsaharyjskiej, południowej Azji oraz w Australii.
Migracje biegusa małego są imponującym wyczynem, biorąc pod uwagę jego niewielkie rozmiary. Podczas tych podróży ptaki te potrafią pokonywać tysiące kilometrów, przelatując nad różnorodnymi krajobrazami i pokonując liczne przeszkody naturalne. Dzięki swojej wytrzymałości i zdolności do przystosowania, biegus mały jest w stanie sprostać wyzwaniom związanym z migracjami oraz zmieniającym się środowiskiem.
Chociaż na większości obszarów biegus mały nie jest uznawany za gatunek zagrożony, to jednak zmiany klimatyczne, degradacja siedlisk oraz zanieczyszczenie środowiska stanowią poważne zagrożenie dla jego przyszłości. Ochrona mokradeł i przybrzeżnych terenów wodnych jest kluczowa dla zachowania tego niezwykłego ptaka, który jest ważnym elementem ekosystemów, przez które przemierza w trakcie swojego życia.