Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Biegus białorzytny (Calidris fuscicollis) to niewielki ptak wędrowny należący do rodziny bekasowatych. Charakteryzuje się subtelną urodą i niesamowitą zdolnością do długodystansowych przelotów, co czyni go fascynującym obiektem badań ornitologów i miłośników ptaków na całym świecie.

Morfologia tego ptaka jest przystosowana do życia w różnorodnych siedliskach wodnych. Biegus białorzytny osiąga długość ciała około 18-20 cm, a rozpiętość skrzydeł wynosi około 38-41 cm. Jego masa ciała waha się od 50 do 70 gramów, co podkreśla jego delikatną budowę. Wyróżnia się stosunkowo długimi, smukłymi nogami o barwie od jasnoszarej do żółtawej, które umożliwiają mu poruszanie się po mule i płytkich wodach w poszukiwaniu pożywienia. Długi, cienki dziób jest idealnie przystosowany do sondowania miękkiego podłoża w celu wyławiania małych bezkręgowców, które stanowią podstawę jego diety.

Upierzenie biegusa białorzytnego w okresie godowym jest szczególnie atrakcyjne – grzbiet przybiera barwy od brązowych po czarne z licznymi białymi plamkami i kreskami, co nadaje mu nieco łatane wygląd. Brzuch i spód ciała są białe, co w połączeniu z ciemnymi obszarami tworzy kontrastowy i rozpoznawalny wzór. Poza sezonem lęgowym upierzenie staje się bardziej stonowane, z przewagą szarych i białych odcieni, co pomaga ptakowi lepiej wtopić się w otoczenie podczas przelotów i odpoczynku na zimowiskach.

Biegus białorzytny jest gatunkiem długodystansowym migratorem. Jego letnie tereny lęgowe rozciągają się na rozległych obszarach tundry arktycznej w północnej Kanadzie i na Alasce. Zimę spędza natomiast na południu kontynentu amerykańskiego, sięgając południowej Argentyny i Chile. Podczas migracji pokonuje tysiące kilometrów, często bez przerwy, co świadczy o jego niezwykłej wytrzymałości i zdolnościach nawigacyjnych.

Zachowania społeczne biegusa białorzytnego są zróżnicowane i zależą od okresu w ciągu roku. Podczas sezonu lęgowego ptaki te wykazują terytorializm i formują pary, które wspólnie zajmują się wysiadywaniem jaj i opieką nad potomstwem. Poza tym okresem łączą się w większe stada, które mogą liczyć nawet kilkaset osobników, wspólnie żerując i odpoczywając na obszarach zimowisk.

Ochrona biegusa białorzytnego koncentruje się głównie na ochronie jego siedlisk zarówno na terenach lęgowych, jak i zimowisk oraz tras migracyjnych. Zmiany klimatu, degradacja środowiska naturalnego i działalność ludzka, takie jak osuszanie terenów podmokłych czy intensywne rolnictwo, stanowią główne zagrożenia dla tego gatunku. Działania ochronne i monitoring populacji są kluczowe dla zachowania tego niezwykłego ptaka wędrownego i jego siedlisk na przyszłe pokolenia.