Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Szerszeń europejski (Vespa crabro) to największa spośród os społecznych występujących w Europie. Jego ciało, mierzące od 25 do 35 mm długości, pokryte jest charakterystycznym wzorem w odcieniach brązu, czerwieni i czerni. Głowa szerszenia jest duża, z wyraźnie zaznaczonymi, dużymi oczami złożonymi i trzema mniejszymi oczkami prostymi (ocellus) umieszczonymi na wierzchu głowy. Szczęki są potężne i przystosowane do chwytania oraz miażdżenia ofiar. Tułów, mocno zbudowany, służy za mocowanie dla dwóch par skrzydeł, z których przednia para jest znacznie większa niż tylna, oraz sześciu mocnych, dobrze rozwiniętych nóg, zakończonych ostrymi pazurkami.

Szerszeń europejski wyróżnia się silnie rozwiniętym społecznym trybem życia. Tworzy kolonie, które mogą liczyć nawet kilkaset osobników, choć zazwyczaj są to grupy mniejsze. Gniazda zakładane są w ukryciu, często w pustych drzewach, strychach, czy też pod dachówkami, a ich budulec stanowi przegryziona przez szerszenie celuloza, którą mieszają ze śliną, tworząc papierowatą masę. Struktura gniazda jest złożona i obejmuje wiele komór służących za miejsce rozwoju larw.

W diecie szerszenia europejskiego dominują inne owady, w tym pszczoły, muchy, motyle i szarańcza. Poluje on również na pająki i nie gardzi pokarmem roślinnym, takim jak nektar. Dzięki temu odgrywa ważną rolę w ekosystemie, zarówno jako drapieżnik ograniczający populacje innych owadów, jak i zapylacz.

Szerszeń europejski jest często postrzegany jako niebezpieczny ze względu na swój potężny żądło i zdolność do wielokrotnego żądlenia. Jego jad, zawierający mieszankę substancji toksycznych, może wywołać silne reakcje alergiczne, a w skrajnych przypadkach nawet wstrząs anafilaktyczny. Mimo to, szerszeń ten zazwyczaj atakuje tylko w obronie własnej lub gniazda, więc większość konfrontacji z ludźmi można uniknąć, zachowując spokój i unikając gwałtownych ruchów w pobliżu jego gniazda.

Ochrona szerszenia europejskiego jest ważna z ekologicznego punktu widzenia. Chociaż nie jest gatunkiem zagrożonym, lokalne populacje mogą być narażone na spadek z powodu niszczenia ich siedlisk i stosowania pestycydów. Zrozumienie roli, jaką pełni w ekosystemie, i promowanie metod współistnienia z tym imponującym owadem są kluczowe dla zachowania bioróżnorodności i zdrowia ekosystemów, w których szerszeń ten występuje.