Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Patelnica niebieskoplama (Taeniura lymma), znana również jako płaszczka niebieskoplama, jest fascynującym stworzeniem zamieszkującym ciepłe, płytkie wody raf koralowych w regionie Indo-Pacyfiku, od wybrzeży Afryki po wybrzeża Australii i Japonii. Ten wyjątkowy gatunek płaszczek jest łatwo rozpoznawalny dzięki charakterystycznym niebieskim plamom na jasnobrązowym lub oliwkowym tle ich ciała.

Patelnica niebieskoplama osiąga średnio około 30 cm szerokości, chociaż niektóre osobniki mogą dorastać do 70 cm. Ich ciało jest płaskie i dyskowate, z dwoma dużymi, okrągłymi płetwami piersiowymi, które wydają się być połączeniem skrzydeł i płetw, pozwalając im na eleganckie i zwinne poruszanie się po morskim dnie. Długi, smukły ogon, który może być niemal równie długi jak reszta ciała, kończy się ostrym kolcem, który służy jako mechanizm obronny. Kolce te są pokryte toksyczną substancją, która może powodować intensywny ból, obrzęk i nawet zatrucie u potencjalnych drapieżników.

Patelnice niebieskoplame prowadzą dość samotniczy tryb życia, chyba że jest to okres godowy. Są to zwierzęta dennego trybu życia, spędzające większość czasu zakopane w piaszczystym lub mulistym dnie, z którego wystają jedynie ich oczy i część płetw, co pozwala im na zaskakiwanie swojej zdobyczy. Ich dieta składa się głównie z małych ryb, skorupiaków oraz mięczaków, które płaszczka chwyta dzięki swojej zdolności do szybkiego wyskakiwania z ukrycia i zaskakiwania zdobyczy.

Reprodukcja patelnic niebieskoplame odbywa się poprzez składanie jaj, które samica ukrywa w bezpiecznych miejscach na dnie morskim. Jaja te są chronione przez twardą, skórzastą otoczkę, która zapewnia ochronę młodym do momentu wyklucia.

Ze względu na ich piękny wygląd i spokojny temperament, patelnice niebieskoplame są popularnymi mieszkańcami akwariów publicznych i prywatnych. Niestety, prowadzi to również do nadmiernego odławiania tych stworzeń z ich naturalnego środowiska, co w połączeniu z degradacją i zniszczeniem raf koralowych stanowi zagrożenie dla ich populacji. Dlatego też ochrona ich naturalnego środowiska oraz odpowiedzialne praktyki akwarystyczne są kluczowe dla zachowania tego wyjątkowego gatunku na przyszłe pokolenia.