Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Modrzyk zwyczajny (Porphyrio porphyrio), znany również pod nazwą chruściel modry, jest ptakiem wodnym z rodziny chruścieli (Rallidae). Charakteryzuje się niezwykle intensywnym, kobaltowym ubarwieniem, które sprawia, że jest jednym z najbardziej spektakularnych przedstawicieli swojej rodziny. Ptak ten zamieszkuje wilgotne tereny wodne, takie jak bagna, moczary, czy brzegi jezior i rzek w ciepłych regionach Europy, Azji, Afryki oraz Australii i Oceanii.

Dorosłe osobniki osiągają długość ciała około 40-50 cm, co czyni je dość dużymi ptakami w porównaniu do innych przedstawicieli rodziny chruścieli. Rozpiętość skrzydeł wynosi od 80 do 100 cm. Charakterystyczną cechą modrzyka zwyczajnego jest jego intensywnie niebieskie upierzenie z zielonkawym połyskiem, które kontrastuje z białymi podbrzuszem i pokrywami podogonowymi. Czarna plama na piersi, czerwone oczy, dziób i nogi dodają jeszcze więcej charakteru jego wyglądowi. Dziób jest silny, długi i lekko zakrzywiony, przystosowany do chwytania różnorodnej diety, która obejmuje zarówno roślinność wodną, jak i małe zwierzęta, takie jak ryby, płazy, skorupiaki czy owady.

Modrzyk zwyczajny prowadzi głównie samotniczy tryb życia lub żyje w parach, szczególnie w okresie lęgowym. Jest to ptak terytorialny, który potrafi agresywnie bronić swojego terytorium przed intruzami. Gniazdo umieszcza zazwyczaj w gęstej roślinności wodnej, a jego budowa to dzieło zarówno samca, jak i samicy. Samica składa od 4 do 6 jaj, które są następnie wysiadywane przez obydwoje rodziców przez około 23-27 dni. Młode są zagniazdownikami, ale już po kilku dniach od wyklucia potrafią opuścić gniazdo i podążać za rodzicami, którzy uczą je zdobywać pokarm.

Chociaż modrzyk zwyczajny nie jest obecnie uznawany za gatunek zagrożony, to jego populacje w niektórych regionach mogą być narażone na spadek liczebności z powodu utraty naturalnych siedlisk, zanieczyszczenia wód oraz polowań. Ochrona mokradeł i terenów wodnych jest kluczowa dla zachowania tego niezwykłego ptaka wodnego oraz bogatej biodywersyfikacji, którą te środowiska wspierają.