Wagi i miary

Dane biologiczne

Opis zwierzęcia

Grubodziób zwyczajny (Coccothraustes coccothraustes) jest ptakiem średniej wielkości, który z łatwością można rozpoznać po swojej charakterystycznej sylwetce i imponującym, potężnym dziobie, który dał mu nazwę. To właśnie dzięki niemu grubodziób jest w stanie rozłupywać nawet najtwardsze nasiona, które stanowią podstawę jego diety.

Wygląd tego ptaka jest dość unikatowy i rozpoznawalny. Samce mają piękne, lśniące, granatowo-czarne głowy, które kontrastują z pomarańczowo-brązowym wierzchem ciała i skrzydłami. Ich spód jest jaśniejszy, kremowo-biały, co tworzy ciekawy kontrast z resztą upierzenia. Samice i młode ptaki są mniej kolorowe, prezentują bardziej stonowaną paletę barw, głównie w odcieniach brązu i szarości, co pozwala im lepiej maskować się w otoczeniu.

Grubodziób zwyczajny jest ptakiem osiadłym lub częściowo wędrownym, w zależności od regionu. W Polsce można go spotkać przez cały rok, choć jego obecność jest bardziej zauważalna zimą, kiedy to ptaki te zbierają się w większe grupy i odwiedzają karmniki, poszukując łatwo dostępnych pokarmów.

Jego naturalne siedliska to przede wszystkim lasy liściaste i mieszane, parki, ogrody oraz inne obszary zadrzewione. Grubodziób zwyczajny preferuje miejsca, gdzie występują drzewa z dużą ilością nasion, takie jak grab, buk czy różne gatunki drzew iglastych.

Zachowania lęgowe grubodziobów są równie interesujące. Gniazda budują zazwyczaj na drzewach, ukrywając je wśród gęstych gałęzi, co zapewnia ochronę przed drapieżnikami. Gniazdo jest solidnie zbudowane z gałązek, mchu i innych materiałów roślinnych, a w jego wnętrzu znajduje się miękka wyściółka. Samica składa od 4 do 5 jaj, które są inkubowane przez około dwa tygodnie. Młode są karmione przez obydwoje rodziców, co jest dość typowe dla wielu gatunków ptaków.

W diecie grubodziobów dominują nasiona drzew i krzewów, ale nie gardzą one także owocami, a w okresie lęgowym mogą zjadać również owady, co stanowi ważne źródło białka dla rosnących piskląt.

Grubodziób zwyczajny, mimo że jest gatunkiem dość pospolitym i nie znajduje się obecnie pod bezpośrednim zagrożeniem, to jednak zmiany w środowisku naturalnym, takie jak wycinka lasów czy intensyfikacja rolnictwa, mogą wpływać na dostępność jego naturalnych siedlisk i pokarmu. Ochrona jego naturalnego środowiska jest więc kluczowa dla zachowania stabilnych populacji tego interesującego ptaka.