Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Gładzic, znany naukowo jako Pleuronectes platessa, jest interesującym przedstawicielem rodziny flądrowatych, obejmującej ryby charakteryzujące się unikalną adaptacją do życia przy dnie wodnym. Zamieszkuje on przede wszystkim wody północnego Atlantyku, od Morza Białego na północy po wody przybrzeżne Portugalii na południu, a także jest obecny w Morzu Bałtyckim i Morzu Północnym. Gładzic jest gatunkiem demersalnym, co oznacza, że większość życia spędza na lub w pobliżu dna morskiego.

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech gładzica jest jego asymetryczna budowa ciała. W młodości ryba ta ma typową dla ryb budowę z oczami po obu stronach głowy. Jednak w miarę dojrzewania, jedno z oczu migruje na przeciwną stronę ciała, co sprawia, że dorosły gładzic leży na jednym boku. W przypadku gładzica jest to zazwyczaj prawy bok, na którym znajdują się oba oczy. Taka adaptacja pozwala mu na skuteczniejsze maskowanie się na dnie, gdzie poluje na mniejsze ryby, skorupiaki oraz inne organizmy dennego bentosu.

Ciało gładzica jest płaskie, o owalnym kształcie, co ułatwia mu życie przy dnie. Jego górna strona, na której znajdują się oczy, ma zazwyczaj ciemniejszy odcień, który pomaga w kamuflażu na tle morskiego dna, natomiast dolna strona jest jasna, prawie biała. Dzięki temu gładzic jest mniej widoczny zarówno dla drapieżników, jak i dla swoich ofiar. Skóra na górnej stronie jest zazwyczaj chropowata i może przybierać różne odcienie brązu, zieleni czy nawet pomarańczu, w zależności od środowiska, w którym żyje, co dodatkowo wspomaga jego zdolności maskujące.

Gładzic osiąga przeciętnie długość około 50 cm, chociaż zdarzają się osobniki dorastające do 70 cm. Jego dieta składa się głównie z mniejszych ryb, skorupiaków i mięczaków. Ryba ta ma duże znaczenie gospodarcze, jest ceniona za smaczne mięso i stanowi obiekt połowów komercyjnych oraz rekreacyjnych.

Rozród gładzica ma miejsce od późnej zimy do wczesnej wiosny. Ikra jest składana na dnie, gdzie przywiera do podłoża. Rozwój zarodkowy trwa od 10 do 15 dni, w zależności od temperatury wody. Młode gładzice, podobnie jak dorosłe, prowadzą denną egzystencję, choć ich dieta jest bardziej zróżnicowana i obejmuje głównie drobne skorupiaki i larwy ryb.

W ostatnich latach gładzic, podobnie jak wiele innych gatunków ryb morskich, stoi przed wyzwaniami związanymi z nadmiernymi połowami i degradacją środowiska morskiego. W celu ochrony populacji gładzica podejmowane są różne inicjatywy zarządzania rybołówstwem, w tym ustanawianie kwot połowowych i ochrona siedlisk. Wartość gładzica jako gatunku o znaczeniu ekonomicznym i ekologicznym podkreśla konieczność działań na rzecz jego ochrony i zrównoważonego wykorzystania zasobów morskich.