Wagi i miary

Dane biologiczne

Opis zwierzęcia

Czarnogwan środkowoamerykański (Ctenosaura similis), znany również jako iguana czarna lub legwan czarny, jest imponującym gatunkiem jaszczurki, który zamieszkuje regiony środkowej Ameryki. Od wybrzeży Meksyku, przez całą Amerykę Środkową, aż po północno-zachodnią Kolumbię, ten zwierzęcy mieszkaniec wykazuje niezwykłą adaptacyjność do różnorodnych środowisk, od suchych lasów, przez zarośla, po lasy deszczowe.

Dorosłe osobniki czarnogwana mogą osiągnąć imponujące rozmiary, często przekraczające 1 metr długości, z czego znaczna część przypada na długi, muskularny ogon, służący jako obrona przed drapieżnikami oraz pomoc w utrzymaniu równowagi podczas wspinaczki. Samce są zazwyczaj większe niż samice i mogą ważyć do 4 kg. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest jego ciemne ubarwienie, które może wahać się od czarnego do ciemnobrązowego, choć młode osobniki często mają jaśniejsze, bardziej kontrastujące wzory na skórze, które z wiekiem stają się mniej widoczne.

Głowa czarnogwana jest duża i wyposażona w silne szczęki, zdolne do miażdżenia twardych owoców, nasion, liści, ale także łapania mniejszych zwierząt, takich jak owady, małe ssaki czy ptaki. Na głowie i wzdłuż ciała tego gada można zauważyć liczne kolce, które pełnią funkcję obronną. Długi, pokryty łuskami ogon, może być również używany do zadawania bolesnych uderzeń w przypadku zagrożenia.

Czarnogwan środkowoamerykański jest zwierzęciem o złożonych zachowaniach społecznych. Samce są terytorialne i często prowadzą walki o dominację, które decydują o dostępie do najlepszych miejsc do opalania się i najbogatszych źródeł pożywienia. Komunikacja między osobnikami tego gatunku odbywa się za pomocą wizualnych sygnałów, takich jak machanie głową, pokazywanie języka czy zmiany postawy ciała.

Rozmnażanie czarnogwana środkowoamerykańskiego ma miejsce raz do roku. Samice składają od 10 do 30 jaj w wykopanych przez siebie dołach, gdzie pozostają one zakopane przez około 90 dni, zanim się wyklują. Młode są niezależne od momentu wyklucia i muszą radzić sobie samodzielnie, co oznacza wysoką śmiertelność wśród nich, głównie z powodu drapieżników.

Zagrożenia dla czarnogwana środkowoamerykańskiego to głównie utrata siedlisk z powodu rolnictwa i urbanizacji, a także polowania dla mięsa i handlu zwierzętami egzotycznymi. Chociaż gatunek ten jest uznawany za mniej narażony na wyginięcie, lokalne populacje mogą być zagrożone, co wymaga monitorowania i działań ochronnych.

Podsumowując, czarnogwan środkowoamerykański jest fascynującym przedstawicielem świata gadów, którego adaptacyjność i imponujący wygląd czynią go ważnym elementem ekosystemów, w których żyje. Jego obecność w środowisku naturalnym jest nie tylko dowodem na bioróżnorodność regionu, ale także przypomnieniem o potrzebie ochrony i zachowania dzikiej przyrody Ameryki Środkowej.